Pechar anuncio

Corría o ano 2006. Apple estaba ocupada desenvolvendo o Proxecto Purple, do que só un puñado de iniciados sabían. O COO de Cingular, a empresa que pasou a formar parte de AT&T un ano despois, Ralph de la Vega, foi un deles. Foi el quen facilitou o acordo entre Apple e Cingular para a distribución exclusiva do próximo teléfono. De la Vega foi o enlace de Steve Jobs en Cingular Wireless, cuxos pensamentos estaban a revolucionar a industria móbil.

Un día Steve Jobs preguntoulle a de la Vega: "Como fai deste dispositivo un bo teléfono? Non me refiro a como facer un teclado e cousas así. O meu punto é que os compoñentes internos do receptor de radio funcionan ben'. Para estes asuntos, AT&T tiña un manual de 1000 páxinas que detallaba como os fabricantes de teléfonos deberían construír e optimizar unha radio para a súa rede. Steve solicitou este manual en formato electrónico por correo electrónico.

30 segundos despois de que De la Vega enviase o correo electrónico, Steve Jobs chámao: "Ei, que...? Que debería ser? Enviáchesme ese enorme documento e as primeiras cen páxinas son sobre un teclado estándar!. De la Vega riu e respondeulle a Jobs: "Sentímolo Steve, non regalamos as primeiras 100 páxinas. Non se aplican a ti". Steve só respondeu "Vale" e colgou.

Ralph de la Vega foi o único de Cingular que sabía aproximadamente como sería o novo iPhone e tivo que asinar un acordo de confidencialidade que lle prohibía revelar nada a outros empregados da empresa, incluso o consello de administración non tiña nin idea de cal era iPhone sería en realidade e só o viron despois de asinar un contrato con Apple. De la Vega só puido darlles información xeral, que seguramente non incluía a da gran pantalla táctil capacitiva. Despois de que o director de tecnoloxía de Cingular saíu a noticia, chamou de inmediato a De la Vega e chamouno de parvo por entregarse así a Apple. El tranquilizouno dicindo: "Confía en min, este teléfono non necesita as primeiras 100 páxinas".

A confianza xogou un papel fundamental nesta asociación. AT&T era o maior operador dos EE. UU., aínda que afrontou moitos problemas, como a diminución dos beneficios dos teléfonos domésticos, que ata entón proporcionaban a maioría do diñeiro. Ao mesmo tempo, a segunda maior operadora, Verizon, estaba a piques de ir e AT&T non podía permitirse o luxo de asumir demasiados riscos. Aínda así, a compañía apostou por Apple. Por primeira vez na historia, o fabricante do teléfono non estivo suxeito aos ditados do operador e non tivo que adaptar o aspecto e a funcionalidade aos seus desexos. Pola contra, a propia empresa da mazá ditou as condicións e mesmo cobrou décimos polo uso da tarifa polos usuarios.

"Estivo dicindo á xente que non estás apostando polo dispositivo, estás apostando por Steve Jobs". di Randalph Stephenson, CEO de AT&T, que se fixo cargo de Cingular Wireless cando Steve Jobs presentou o iPhone ao mundo. Nese momento, AT&T tamén comezou a sufrir cambios fundamentais no funcionamento da empresa. O iPhone espertou o interese dos estadounidenses polos datos móbiles, o que provocou a conxestión da rede nas principais cidades e a necesidade de investir na construción dunha rede e na adquisición de espectro de radio. Desde 2007, a compañía investiu máis de 115 millóns de dólares deste xeito. Desde a mesma data, a cantidade de transmisións tamén se duplicou cada ano. Stephenson engade a esta transformación:

"O acordo do iPhone cambiou todo. Cambiou a nosa asignación de capital. Cambiou a nosa forma de pensar sobre o espectro. Cambiou a nosa forma de pensar sobre a construción e o deseño de redes móbiles. A idea de que 40 torres de antenas serían suficientes converteuse de súpeto na idea de que teriamos que multiplicar ese número".

Fonte: Forbes.com
.